| 2:1 |
Psalm 2 • Quare fremuerunt gentes? Waardoor raakten volkeren in beroering ✡
en spellen
naties slechts leegte?-
|
| 2:2 |
posteren zich de koningen der aarde,
hebben machtigen samen beraadslaagd ✡
tegen de Ene
en zijn gezalfde!
|
| 2:3 |
‘Laat ons hun boeien verscheuren, ✡
werpen wij hun snoeren van ons af!’
|
| 2:4 |
Die zetelt in de hemelen lacht, ✡
mijn Heer
drijft met hen de spot!
|
| 2:5 |
Eens zal hij tot hen spreken in zijn toorn, ✡
met zijn woede hen verbijsteren.
|
| 2:6 |
‘Zelf heb ik hem gewijd, mijn koning, ✡
op de Sion,
het gebergte van mijn heiligdom!’
|
| 2:7 |
Ik wil gewagen
van het besluit van de Ene,
hij heeft tot mij gezegd: ‘jij bent mijn zoon, ✡
ikzelf
heb jou heden voortgebracht!
|
| 2:8 |
vraag het van mij,
en ik geef volken jou ten erfdeel, ✡
jou in eigendom
de randen van de aarde!-
|
| 2:9 |
je zult ze stukslaan met een staf van ijzer, ✡
als spullen van een pottenbakker breken!’
|
| 2:10 |
Koningen, komt nu tot inzicht!- ✡
weest gewaarschuwd,
rechters der aarde!
|
| 2:11 |
Dient de Ene met vreze, ✡
juicht voor hem
in beven, kust de zoon!
|
| 2:12 |
Anders zal hij toornen en gaat ge
op uw weg teloor,
ja, heel snel ontbrandt zijn toorn! ✡
Zalig allen
die toevlucht zoeken bij hem!
|
| Lees hoofdstuk 1 | Lees hoofdstuk 3 |