Marcus 16, 9-20

16:9	Nadat hij vroeg op de eerste van de week is opgestaan verschijnt hij het eerst aan Maria Magdalena, bij wie hij zeven demonieën heeft uitgeworpen.
16:10	Voortvarend verkondigt zíj het aan wie met hem zijn geweest en (nu) rouwen en wenen;
16:11	als ook zíj horen dat hij leeft en door haar is aanschouwd, geloven zij het niet.
16:12	Daarna verschijnt hij aan twee van hen terwijl zij wandelen, in een andere gedaante, terwijl zij op weg zijn naar een akker;
16:13	ook die komen terug en verkondigen het aan de overigen; en ook hén geloven ze niet.
16:14	Maar later verschijnt hij, terwijl zij aanliggen, aan de elf, en hekelt hun ongeloof en hardhartigheid omdat zij hen die hem hebben aanschouwd als opgewekte niet geloven.
16:15	Dan zegt hij tot hen: trekt uit tot heel de wereld en predikt de evangelieverkondiging aan heel de schepping:
16:16	wie zal geloven en zich laat dopen zal worden gered, maar wie niet gelooft zal worden veroordeeld;
16:17	maar déze tekenen zullen hen die geloven volgen: in mijn naam zullen zij demonieën uitwerpen, in nieuwe talen spreken;
16:18	slangen zullen ze optillen en zelfs als ze iets dodelijks drinken zal het hen geenszins schaden; zieken zullen zij handen opleggen en die zullen het goed hebben!
16:19	Nadat hij dit tot hen gesproken heeft wordt de Heer Jezus dan ‘opgenomen in de hemel’ (2 Kon. 2,11) en ‘zet hij zich ter rechterhand van God’ (Ps. 110,1).
16:20	Maar zíj, zij trekken uit en prediken overal, terwijl de Heer met hen meewerkt en het woord bekrachtigt door de tekenen die erop volgen.

Bijbeltekst van de week – Marcus 16, 9-20

Als er op het abrupte Marcus 16,8 nog een afsluiting moet volgen (want 16,8 zou het ‘eigenlijk slot’ zijn van het evangelie), dan is de ‘kortere afsluiting’ die we in sommige handschriften aantreffen inhoudelijk de meest logische:

Maar alle dingen die

afgekondigd zijn

verkondigen zij beknopt

aan degenen rondom Petrus.

Die korte afsluiting is in ieder geval logischer dan de tekst die we nu voor ons hebben en die vaak als de later toegevoegde afsluiting van het evangelie wordt gepresenteerd. Liever beschouw ik Mc 16. 9-20 daarom als een zelfstandige ‘Na-Pasentekst’ die zeker op of omstreeks de Hemelvaartsdag heel goed als evangelie te lezen is.

Anders dan in 16, 1-8 (waar Jezus zelf niet gezien wordt) verschijnt Jezus in vers 9 aan Maria Magdalena en in vers 12 aan twee van wie met hem zijn geweest ‘terwijl zij op weg waren naar een akker’. Maar denk nu niet dat die getuigen worden geloofd! – door de elf (hoewel Marcus niets meldt over een verdwijnen van Judas). Voordat Jezus hen uitzendt naar ‘heel de wereld’ moet hij hun ongeloof en hardhartigheid (‘hartverkalking’) hekelen. Geloven in een opgestande Jezus was toen net zo min als nu eenvoudig. Zeven maal gaat het in de verzen 9 t/m 18 over (niet) geloven en ongeloof, en over de tekenen die gelovende uitgezondenen zullen volgen.

Vers 19 is een kort en krachtig ‘hemelvaartsevangelie’, met verwijzing naar het verhaal van de hemelbestorming van de profeet Elia in 2 Koningen 2. Voor Jezus’ hemelvaart hoeven we bij Marcus niet te wachten tot de veertigste dag na Pasen. Een ‘pinksterdag’ ontbreekt ook; de veelbelovende woorden van Jezus tot de elf vooraf aan zijn opneming ten hemel volstaan; de geestesadem van Jezus is in 15, 39 al uitgeblazen, als Jezus ‘de geest geeft’ aan het kruis.

De elf ‘trekken uit en prediken overal’, en de rechts van God gezeten Heer werkt met hen mee en bekrachtigt hun woord ‘door de tekenen die erop volgen’, – de tekenen uit verzen 17 en 18. Een betere coöperatie van hemel en aarde is niet denkbaar.

Pieter Oussoren

http://www.luthersekerkapeldoorn.nl/5/predikant