| 5:25 |
Een vrouw die een bloedvloeiing heeft,
al twaalf jaren,
|
| 5:26 |
en veel moet lijden onder vele heelmeesters,
en alles van bij haar heeft besteed
en er helemaal geen baat bij heeft gehad,
nee, eerder bij het ergere is uitgekomen,-
|
| 5:27 |
als zij de dingen over Jezus hoort
komt zij in de schare van achteren (bij hem)
en pakt zijn kleed vast;
|
| 5:28 |
want, heeft ze gezegd, als ik maar
zijn kleed vastpak zal ik worden gered!
|
| 5:29 |
Meteen droogt de bron van haar bloed op,
en aan het lichaam herkent ze
dat ze geheeld wordt van haar kwelling.
|
| 5:30 |
Meteen als Jezus aan zichzelf herkent
dat er kracht uit hem weggaat,
draait hij zich om, daar in de schare,-
en heeft gezegd:
wie heeft mijn kleren vastgepakt?
|
| 5:31 |
Zijn leerlingen hebben tot hem gezegd:
u bekijkt de schare die tegen u opdringt
en u zegt: wie heeft mij vastgepakt?
|
| 5:32 |
Hij is om zich heen blijven kijken
om haar te zien die dat had gedaan.
|
| 5:33 |
Maar de vrouw, in vreze en beven,
wetend wat aan haar is geschied,
komt en valt voor hem neer
en zegt hem heel de waarheid.
|
| 5:34 |
Hij zegt tot haar:
dochter, je geloof heeft je gered;
‘ga heen in vrede’,
en wees gezond, (vrij) van je kwelling!
|
| 5:35 |
Terwijl hij nog spreekt
komen ze van de samenkomst-overste zeggen:
je dochter is gestorven;
wat val je de leermeester nog lastig?
|
| 5:36 |
Maar als Jezus dit woord gesproken
hoort worden,
zegt hij tot de samenkomst-overste:
vrees niet, gelóóf alleen maar!
|
| 5:37 |
Hij laat niemand toe
om met hem te volgen
behalve Petrus, Jakobus en
Jakobus’ broer Johannes.
|
| 5:38 |
Ze komen in het huis van
de samenkomst-overste,
en hij aanschouwt het: het misbaar,
en wenende en
veelvuldig jammerende (mensen);
|
| 5:39 |
als hij binnenkomt, zegt hij tot hen:
waarom maakt ge misbaar en weeklaagt ge?-
het kind is niet gestorven maar slaapt!
|
| 5:40 |
Ze hebben hem uitgelachen.
Maar hij werpt ze allemaal uit,
neemt de vader van het kind en de moeder
en die met hem zijn mee,
en treedt binnen,
daar waar het kind geweest is.
|
| 5:41 |
Hij grijpt de hand van het kind
en zegt tot haar:
talitha koem!, dat is in vertaling:
meiske, jou zeg ik: word wakker!
|
| 5:42 |
Meteen staat het meisje op,
en heeft rond kunnen lopen;
ze is immers twaalf jaren geweest.
Zij staan versteld, meteen,
in een groot versteldstaan.
|
| 5:43 |
Hij gebiedt hun met veel (nadruk)
dat niemand hier kennis van mag krijgen,
en zegt
dat haar iets te eten moet worden gegeven.
|
Marcus 5, 25-43
Bijbeltekst van de Week – Marcus 5, 25-43
Twee vrouwfiguren
Wat opvalt aan deze twee vervlochten verhalen, dat ze ondanks alle verschil toch ook belangrijke overeenkomsten hebben.
Allereerst is er de tijdsduur van twaalf jaren in beide verhalen. De vrouw heeft al twaalf jaren bloedvloeiing (vs. 25). Het meisje is twaalf jaar, wordt ons op de valreep verteld (vs. 42). Toen zij geboren werd, werd de vrouw ziek. Naastepad in zijn commentaar ziet in het getal twaalf een verwijzing naar de twaalf stammen van Israël.
In beide verhalen valt het licht op een vrouw; de één in de (gebroken) lente van haar leven, de ander in de (vruchteloze) herfst. Naastepad ziet in de vrouwgestalte Gods volk Israël afgebeeld, zoals wel vaker in de Schriften het geval is (Menswording, 126). Augustinus denkt in dezelfde richting. “Het dochtertje van de synagogebestuurder duidt het joodse volk aan, de vrouw de kerk uit de heidenen.” (Sermo 63b) Aangezien het bloed de ziel bevat (Leviticus 17,11), is de vrouw ziek aan haar ziel. Augustinus denkt aan kwalen als: verkwisting, bordeelbezoek, drankzucht, wereldse genotzucht.
Willem Barnard bewandelt hetzelfde zinnebeeldige pad en schrijft: “Het dochtertje van Jaïrus is meer dan “zomaar een meisje” waaraan de Lieve Heer toonde wat hij kon! Zij is “het” meisje, als het ware de evangelische Persefone, die volgens de Grieken ontvoerd was door Hades! Zij is uit de dood geroepen, ek-klesia, église, beeld van de kerk, van de lichamelijkheid als expressiemogelijkheid der schepping.” (Binnen de tijd, 276)
Een ander opvallende, gemakkelijk over het hoofd te ziene overeenkomst is het volgende. In beide verhalen maakt Jezus zichzelf onrein volgens de Mozaische wet: eerst door een bloedvloeiende (Leviticus 15,19), dan door een dode aan te raken (Numeri 19,11). Onreinheid “wint” het normaliter van reinheid. Het evangelie beschrijft iets ongehoords: reinheid die het wint van onreinheid. Waarbij wel te bedenken valt dat (on)reinheid geen hygiënische categorie is maar de (on)geschiktheid tot liturgie betreft: de omgang met de God des levens.
Wouter van Voorst