| 1:12 |
|
| 1:13 |
|
| 1:14 |
|
| 1:15 |
|
Marcus 1, 12-15
Bijbeltekst van de Week – Marcus 1, 12-15
Beter lijkt het me om vanaf vers 9 te lezen. Kerkgangers denken heus niet ‘wat krijgen we nou? zijn de verzen 9 tot en met 11 op 11 januari gelezen en nu al wéér!’. Wat is het belang van beginnen in vers 9? Dat in de voorlezing van het evangelie al duidelijk wordt dat Jezus niet per ongeluk in de woestijn terecht komt en daar beproefd wordt, maar dat van een het ander komt: Jezus laat zich door Johannes onderdompelen in de Jordaan, meteen scheuren de hemelen en daalt de Geest op hem neer, en klinkt een Stem die zegt ‘jij bent mijn zoon’, en meteen drijft de Geest hem uit de woestijn in. De Geest schept de voorwaarden voor de beproeving. Je zou bijna zeggen: omdat de Geest op hem is en de engelen hem bedienen knaagt de satan aan hem. Niet in Godverlatenheid, maar in Godnabijheid wordt jezus beproefd!
Dat Jezus bij de (wilde) dieren is geweest klinkt naar een hersteld paradijs: ze hebben hem geen kwaad gedaan; misschien hebben ze hem zelfs hulde bewezen. Een nieuwe Daniël in een nieuwe leeuwenkuil?
En dat alles veertig dagen lang. Mozes en heel Israël klinken er in mee, en de christenheid zal, gehoord dit evangelie, veertig werkdagen vooraf aan de paasvieringen apart zetten als vastendagen, woestijndagen, – om op een bepaalde manier ‘bij Jezus’ te zijn en getroost en gesterkt door zijn voorbeeld op weg te gaan naar belijdenis, doop en doopgedachtenis in de paasnacht. Waarna een verhevigd leven kan beginnen van zegening door de Geest en beproeving door de satan.
Pieter Oussoren